Thea Zoutzen liep als 15-jarige stage bij Glanerbrook. Daarna kreeg ze er een vakantiebaantje. En toen haar eerste echte baan. “Dat was op 1 maart 1978”, weet Thea nog. “Na een gesprek met de toenmalige directeur Jan Cloodt en burgemeester van Banning werd ik aangenomen. Ik ben nooit meer weggegaan. 38 jaar gaf ik zwemles. Glanerbrook is mijn thuisbasis. Veel dingen die ik van Jan Cloodt leerde, pas ik nog altijd toe. Zoals: luister je niet, dan kun je naar huis!”
Mooie herinneringen
Thea’s grote wens is dat er een ereplekje voor Jan Cloodt komt in Glanerbrook. “Want hij zette Geleen, zeker de zwemwereld, op de kaart in 1987. Dankzij hem kregen wij hier het eerste sportpark van Nederland met alles onder één dak.” En is er een hele stapel plakboeken om doorheen te bladeren. Want vanaf 1969, het jaar dat Jan Cloodt directeur werd, verzamelde hij alles over Glanerbrook. Krantenknipsels, maar ook entreekaartjes, bonnetjes en foto’s. Alles plakte hij netjes bij elkaar in plakboeken. Met de jaartallen erbij. Toen hij stopte, was een mooi stukje Geleense geschiedenis vastgelegd. “In meer dan 12 plakboeken”, vertelt Thea. “Hij vroeg mij ze te bewaren. Dat heb ik met veel plezier gedaan. Want die plakboeken zitten vol mooie herinneringen. Zoals aan de saamhorigheid in die tijd. Iedereen was er voor elkaar. Maar ook aan de tijd dat hier paardenrennen waren, motorcross en Pinkpop. “Ik was er altijd bij. Ook als ik niet hoefde te werken. Het was gezellig. Tijdens Pinkpop hielden wij toezicht als de artiesten gingen zwemmen. En na afloop mochten we de rotzooi opruimen. Dat deden we graag. Want dan vond je wel eens een briefje van 25 gulden. En Jan Cloodt zei: alles wat je vindt, mag je houden.”
Blij van bladeren
Als Thea door de plakboeken bladert, wordt ze nog altijd blij. “Dan verdwijnt stress en knapt mijn hele wereld op.” Helaas staan de boeken niet meer bij haar thuis in de kast. “Ik heb ze teruggegeven aan de familie. Onder voorwaarde dat ik alles op een schijf kreeg.” Dat kreeg ze. Thea zoekt nog regelmatig iets op in haar ‘archief’. “Toen ze hier met de vernieuwbouw begonnen, vonden ze allemaal fundering. ‘Waar is die van?’, vroegen ze aan mij. Nou, dat kon ik laten zien op een schilderij van Jan Cloodt. Kijk: dit was begin jaren ’70 het restaurant, hier lagen de kleedhokken met daarnaast de frituur, daar het peuterbadje dat nu weg is, de achtkantige bak met het fonteintje, en daar lag het diepe 50-meter buitenbad. We hadden toen nog geen binnenbad, alleen twee sporthallen en een groot buitenbad. Allemaal om de mijnwerkers aan het sporten te krijgen. In 1976 kwam er daar, achter, nog een groot zwembad bij. Toen hebben ze het 50-meterbad ondiep gemaakt, met een kabelbaan eroverheen.”
38 jaar badjuf
Thea kan al haar hele leven goed overweg met kinderen en ouderen. “Dat maakte dat ik bij het zwembad terechtkwam, als badjuf. In het begin deed ik van alles bij Glanerbrook, zoals schoonmaken. Stiekem ging ik wel eens kijken hoe ze zwemles gaven. Toen er een keer een zieke was, vroegen ze of ik het aandurfde de zwemles te geven. Zeker!” Zo rolde Thea erin. Die eerste zwemlessen gaf ze in het Prins Willem Alexanderbad in de wijk Lindenheuvel. “Toen dat bad en het Burgemeester Banningbad toe waren aan een opknapbeurt, kwam Jan Cloodt met het plan voor alles onder één dak in het centrum. Zo ontstond dit: Recreatiepark Glanerbrook.” Thea was een hele strenge badjuf, zegt ze. “Ze spookten niets uit. Omdat ze wisten dat ze dan naar huis konden.”
Drie generaties
Toch kwamen die kinderen terug, met hun eigen kinderen. En soms zelfs met hun kleinkinderen. “Dan hoorde ik ze vertellen: ‘Die heeft jouw moeder lesgegeven, maar óók jouw opa of oma. Dat blijft je bij. Het doet goed als je ziet dat kinderen met plezier de zwemles komen volgen. Ik heb me altijd in het kind verplaatst. De eerste keer zwemles is best eng. Dan zei ik: ‘Het komt goed, ik ben bij je.’ Zo hielp ik ze over hun angst heen. Vroeger gaven wij zonder hulpmiddelen les. Je begon met bellenblazen op de trapjes van het zwembad. Daar ging je ook oefenen met drijven. Pas als je dat kon, kreeg je een kurkje en plankje en ging je de beenslag oefenen. Daarna kreeg je twee kurken, kwam de armslag erbij. Ging dat goed, dan mocht je naar het diepe. En gingen de kurken er weer af, dan waren ze klaar voor het diplomazwemmen.”
Één gulden entree
Ook daar denkt Thea met plezier aan terug. “Een keer moesten de kinderen afzwemmen toen Sinterklaas er was. De examinator liet ze allemaal zakken, want ze keken alleen maar naar sint en piet. Mijn baas heeft de examinator toen eruit gegooid. De kinderen kregen allemaal hun diploma, ondertekend door sint en piet.” Thea bladert door de plakboeken: “Hier heb je de entreeprijzen in 1971. Kinderen tot en met 16 jaar betaalden 1 gulden. Op woensdagmiddag mocht je zelfs voor 50 cent zwemmen!” Vroeger begon de dag om 7 uur met de ‘early ducks’. “Die heten nu de ‘vroege vogels’: gepensioneerden en mensen die voor het werk komen zwemmen.” Daarna volgde het schoolzwemmen, de zwemlessen en zwemmen voor allerlei doelgroepen, 38 jaar lang. “Het babyzwemmen en de zwemlessen voor de 4-jarigen waren mijn favorieten”, kijkt Thea terug. “Dat mis ik het meest…”
Gewoon dóór tijdens de verbouwing
Nu is Thea ‘manusje van alles’. Ze geeft nog aquajoggen en gym in het zwembad en houdt alles schoon. “Maar ik ben ook soms dokter, politieagent of uitsmijter”, lacht ze. “Als er ruzie is, spring ik ertussen. Meestal krijg ik het wel opgelost. Ik heb ook een paar mensen gered. Ja, ik heb hier veel meegemaakt. Ook minder leuke dingen. Maar ik doe mijn werk nog steeds met veel plezier.” Nu, tijdens de vernieuwbouw van Sportpark Glanerbrook, gaat dat werk gewoon door. “Soms is er wat overlast. Zoals in de zomer, toen mensen het zand van buiten mee naar binnen liepen. Dan moet je wat vaker schoonmaken. Ook was er een tijd lang niets voor de kleintjes, omdat het pierenbadje weg was. En er is af en toe kabaal. Ik verheug me dan ook op 2026, als alles klaar is. Dan is er weer rust in de tent. En komen heel veel mensen hier hopelijk weer met plezier zwemmen. Dat maak ik als het goed is nog mee. Want ik blijf hier tot mijn pensioen.”
Meer van dit soort verhalen?
Vond jij het verhaal van juf Thea ook zo mooi om te lezen? We hebben meer van dit soort persoonlijke verhalen voor je opgehaald! Lees deze verhalen zeker ook: